به راستی، چه خنده‌ها زدم بر ناتوانانی که خود را نیک می‌پندارند، زیرا که چنگال‌هایِ کُند دارند!
نیچه
Archangel, Prince of Heavenly Host
پی‌نوشت: آنقدر سر تکان ندهیم بر تواناهایی که چنگالهای تیز دارند. به جایش به لایه زیر و پویایی و پیچیدگی نیروهای آنجا توجه کنیم.
تا زمانی که ما خصیصه ای رو توی خودمون نداشته باشیم نمیتونیم اون رو در شخص دیگری ببینیم.
مصداق های چنین موضوعی رو میتونم بفهمم. هر کسی کمی با موضوع پروجکشن آشنا باشه مثالهای زیادی به ذهنش میرسه. اما قطعیتی که شما به کار بردید باعث میشه به مثالهای نقضش فکر کنم.
روانشناسی که اختلالی رو در مراجعش تشخیص میده، خودش حتماً اون اختلال رو داره؟ یا خصیصه، به جای اختلال.
صدها مثال نقض میشه آورد.
ممنون هیوا جان ولی متوجه منظور این نوشته نشدم، اگه ممکنه یه توضیح مختصر بده
یک کار غیر اخلاقی مثل اختلاس، پارتی بازی یا خیانت رو در نظر بگیر
یه عده اینهارو انجام میدن
یه عده انجام نمیدن
اونهایی که انجامش دادن در موقعیتش قرار گرفتن
درصد زیادی از اونهایی که انجامش ندادن در موقعیتش قرار نگرفتن
دسته اول بر سر این دوراهی انتخابی انجام دادن
دسته دوم بر سر این دوراهی قرار نگرفتن که انتخابی انجام بدن
عده زیادی از دسته اول اگه بر سر این دوراهی قرار نمیگرفتن چنین کاری انجام نمیدادن
و عده زیادی از دسته دوم ا گه بر سر این دوراهی قرار میگرفتن چنین کاری انجام میدادن
انجام ندادن چون پیش نیومده.
دسته دوم (که بر سر این دوراهی قرار نگرفتن و فرصت گناه نداشتن) خیلی دسته اول رو سرزنش میکنن.
درصد زیادی از دسته دوم، تمنای قرار گرفتن بر سر این دوراهی و انجام آن کار غیر اخلاقی رو دارن (به صورت ناخوداگاه). اینها بیشتر دسته اول رو سرزنش میکنن.
در واقع اونها بخشی از خودشون که تمایل به انجام چنین گناهی داره رو سرزنش و انکار میکنن
و حتی میترسن اون بخش شون موفق به انجام این گناه بشه
به همین دلیل اون بخش رو بیشتر سرکوب و سرزنش می کنن
اینها همونطور که چنین ضدیتی با اون بخش درون خودشون دارن، چنین آدمی رو در بیرون از وجود خودشون هم سرزنش میکنن
یعنی من هم نسبت به بخشی از خودم هم نسبت به دیگران چنین موضع گیری دارم: قضاوت و سرزنش
در واقع خیلی وقتها که ما علیه چیزی موضع میگیریم علتش اینه که خودمون این چیز رو در بخشی از وجودمون داریم
درسته موافقم، ممنون هیوای عزیز