خواب چند بخشی و چند نکته تکمیلی (تجربه شخصی)

من تقریباً برای ده سال تعداد زیادی از شبهارو بیدار بوده ام. خیلی وقتها تا دم صبح بیدار موندم و خودمو با کارهای بیخود و باخود مشغول کرده‌ام. احتمالاً برای فرار از روشنایی روز و بهره بردن از تنهایی شب و از طرفی عادت کردن به زندگی دانشجویی و کار خاصی نکردن.از ۱ اسفند ۹۳ ساعت خوابم رو طبق برنامه یک کتاب از ۸ به ۲ ساعت کاهش دادم و برای چند ماه همینطوری ادامه دادم. پس از ۱ هفته سختی فوق العاده زیاد کم کم عادت کردم و تقریباً هیچوقت احساس خواب آلودگی و کمبود خواب نداشتم. هروقت هم خوابم اومده با یه چرت ۲۰ دقیقه‌ای طوری شارژ میشدم انگار ۶-۷ساعت خوابیدم.

بعداً به دلیل اجبارهای بیرونی و شرایط محیطی خوابم بیشتر شد ولی به ندرت از ۴-۵ ساعت بیشتر شده.

الان هم شبها ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه میخوابم و سه چرت ۲۰ دقیقه ای به فاصله ۵ ساعت در طول روز.

برای بیدار شدن هم حتماً از آلارم موبایلم استفاده میکنم. یه موزیک ملایم برای بیدار شدن در سیکل خاصی از خوابم (که پس از صدها بار توجه و آزمون و خطا به خوبی دستم اومده که کی باید بیدار شم). اگر اینکارو نکنم ۱-۲ سیکل اضافی میخوابم و وقتی بیدار بشم، مثل کسی که خیلی زیاد خوابیده احساس جسمی و ذهنی خوبی ندارم.

زمان به خواب رفتنم هم از چند ثانیه تا نهایتاً ۲-۳ دقیقه در بهار پارسال و ۵ تا ۱۵ دقیقه الان متغیر بوده.

ساعت ۳-۴ بیدار میشم و برای سرحال شدن ۱٫۵ ساعت برنامه صبحگاهی کاملاً مشخصی دارم که ۶۰ روزه خودمو بهش عادت دادم و انجام ندادنش برام سخته. بعد از اون روزم رو شروع میکنم.

پ.ن: البته بعضی وقتها به دلایلی برنامه م برای چند هفته به هم خورده.

من اول این بحث رو در کتاب The 4-Hour Body خوندم ولی علی رغم اعتماد زیادی که به نویسنده ش داشتم زیاد جدیش نگرفتم. گفتم حتی اگه ممکن هم باشه من نمیتونم.بعداً یه مدتی نوشته های Steve Pavlina رو در مورد تجربه شخصیش میخوندم و بعد کتاب ubersleep رو که یکی از بهترین منابعه (من ویرایش اولش رو داشتم الان ویرایش دومش هم اومده که خیلی کاملتره) و کلی ویدئو یوتیوب رو نگاه کردم.

بعد ناگهانی بعد از یک بیخوابی چندساعته با عصبانیت بلند شدم و شروعش کردم.

دو روز اول فوق العاده سخت بود. سرمو زیر دوش میگرفتم، رو سرم آب سرد میریختم، خودمو میزدم :))، میدویدم که خوابم نبره ولی در تمام این حالات گاهی برای ۱-۲ ثانیه خوابم میبرد!، بدن درد و کمی لرزش و.. هم بماند.

ولی در کل فوق العاده راضی ام که اینکارو کردم. به خاطر کلی حس خوب و صدها ساعت وقت اضافه.

شاید برای تو یا بقیه انقدر سخت نباشه. بعدها که یه سری مطلب دیگه خوندم فهمیدم خیلی کارهارو اشتباه انجام دادم. قسمتی از سختیش این بود.

راستی کتابهارو میتونی از اینجا دانلود کنی
یه نکته: فکر کنم برای کسایی که شرایط خاصی مغزی دارن، این مدل خواب مناسب نباشه یا باید در موردش احتیاط بشه. من یکی از دوستای صمیمیم شرایط خاص مغزی داره، یه مدت سعی کرد این مدل خواب رو امتحان کنه اما خیلی اذیت شد(لرزش شدید و…).

رضا قاعدتاً اگه قرار باشه یکی از این دو نظر درست تر باشه، نظر محمدرضا شعبانعلی درست تره. شکی در این نیست.من ۱۴-۱۵ ماهه ساعات خوابم رو تغییر دادم. محمدرضا شعبانعلی ۱۵-۲۰ ساله.

ولی یه سری نکات پراکنده هم هست دوست دارم بهشون اشاره کنم:

در همین کامنتها بعضی از دوستان گفتن که ۲-۳ ساعت میخابن، بعضی ها گفتن ۸-۹ساعت. پس این شخصی بودن زمان مناسب رو هم باید لحاظ کنیم.

بعضی ها به دلایل خاصی (مثل داشتن دو قطبی) خیلی کمتر میخابن.

من بهترین حس و کارایی و تمرکزم رو و بهترین کیفیت خواب رو زمانی داشتم که شش تا چرت ۲۰ دقیقه ای داشتم. بی سابقه بود. از افراد دیگری هم گزارشات مشابهی شنیدم.

الان که چند هفته ایه به دلایل مشخصی کمی خوابم به هم ریخته، هر وقت بیشتر میخابم(مثلا ۴ ساعت) حالم بدتره. هم جسمی، هم ذهنی.

درباره این مدل خوابی که من گفتم موقعی میشه قضاوت کنیم که بهش عادت کنیم. این مرحله یک دستورالعمل مشخصی داره و حدود ۱-۳ ماه طول میکشه. ماه ها و سالها بعد هم میتونیم قضاوتهای خیلی بهتری داشته باشیم.

بر روی اینترنت گزارشهای شخصی خیلی زیادی در مورد اثر این نوع خواب بر افراد مختلف وجود داره. شاید یکی از بهترینهاش همون لینکی هست که خودت اصلاحش کردی (ستیو پاولینا)

در آخر باور خودم اینه که خواب ۱ نوبتی(شب) بدترین نوع خوابه و هرکسی بسته به میزان انعطاف پذیری زمانبندی روزانه ش و و کنترلی که روی زمانش داره، میتونه خودش رو به روش خواب بهتری عادت بده.

فعلاً در مورد یکی از مهارتهایی که اخیراً کسب کردم مینویسم.
مهارت polyphasic sleep یا خواب چند قسمته:
من تقریباً چهل روز است که روزی ۲-۳ساعت میخوابم، آن هم نه پشت سر هم بلکه به صورت ۶ چرت ۲۰ دقیقه ای. قبل از آن هر شب ۸ ساعت می‌خوابیدم.
انرژی و تمرکزم دو برابر شده، روزانه ۵-۶ ساعت وقت بیشتر دارم، تاثیر خیلی مثبتی رو حس و حال و همینطور کارایی‌ام گذاشته، کیفیت خواب و بیداریم خیلی بیشتر شده، تجربیات ذهنی عجیب و جالبی هم داشتم که اصلاً قادر به توصیفش نیستم چون تا قبل از این تجربه ش نکرده بودم ولی مطمئنم که در لحظاتی تغییرات شیمیایی خیلی خاصی در مغزم صورت میگیره…پ.ن: یه دوره خیلی سخت برای عادت دادن مغز و ذهن به این مدل خوابیدن، آن هم طبق برنامه و زمانبندی خاصی لازم هست.
پ.ن۲: برای اینکه کامنتم طولانی نشه و به حاشیه نره، بیشتر از این توضیح نمیدم. در این مدت حدود ۶۰ صفحه در مورد کل تجربیاتم در این فرآیند ۴۰روزه نوشتم. شاید یه روزی یک سایت در این مورد راه‌اندازی کردم یا یک ebook در موردش نوشتم 😉 .پ.ن۳: داوینچی، ادیسون، تسلا، موسس وردپرس و تعداد دیگری از افراد مشهور خواب polyphasic داشته اند. به علاوه بعضی از حیوانات، بسیاری از کودکان در ماه های اول زندگی و هزاران نفر آدم معمولی دیگر .

رحمان الان خودم به این شیوه نمی خوابم. به این دلیل که دیگه امکانش رو ندارم. چند سال پیش درگیر این موضوع بودم. این کامنت هم مربوط به همون موقع است (اگه اشتباه نکنم ۳٫۵ سال پیش)لینکی هم که گذاشته بودی رو همون موقع خونده بودم

و مطالب متعدد دیگه

و دو کتاب

یک مستند هم در این زمینه ساخته شده که اون رو هم دیدم

بنابراین با جنبه های مختلف این موضوع آشنایی مقدماتی دارم هر چند بسیاری از اونهارو فراموش کردم

ایراد اصلی که وارد میکنن اینه که اثرات و آسیب های احتمالی درازمدت این نوع خوابیدن رو نمیدونیم که حرف درستیه

یه نگرانی دیگه هم وجود داره و اون هم کارکرد خواب به ویژه از نظر روانیه. به جز سم زدایی و فعالیت های مربوط به حافظه بلند مدت و غیره، یک اتفاق مهمی که در هنگام خواب میفته نوعی دفع و تخلیه روانی هست (به ویژه در سیکلهای آخر) که در جریان اون یه سری اضافات و زوائد از صحنه ذهن پاک میشن. ما بخشی از اون رو به شکل خواب دیدن تجربه میکنیم. یادم نیست دقیقا کجا خوندم ولی ظاهرا ۳-۴ روز خواب ندیدن میتونه منجر به افسردگی major بشه و بیشتر از اون میتونه خیلی خطرناک باشه.
نکته دیگه اینکه به طور کلی بعضی تجربیات غیر عادی که عده کمی دنبالش میرن خیلی کم در تحقیقات علمی بهش پرداخته میشه. هم براشون احتمالا براشون جذاب نیست هم کار علمی انجام دادن روی اونها سخته به نظر من.

اما طبق تجربه شخصی من این نوع خوابیدن برای من یکی از بهترین تجربیاتی هست که داشته ام و یکی از جالبترین کارهایی بود که انجام داده ام (از این نوع کارهای غیر عادی نسبتاً زیاد انجام داده ام)

یادم نیست در چند تا کامنتی که درباره ش گذاشتم چقدرش رو توضیح دادم ولی در این رابطه تجربیاتی داشتم که حتی قادر به بیانش نیستم از جمله تجربه خواب بودن جسم و بیدار بودن کامل ذهن و آگاه بودن نسبت به خودم و زمان و مکان یا حس مطبوع عجیبی که اونقدر قوی بود انگار اثر یک داروی مخدره یا سطح انرژی و تمرکز بسیار بالایی که داشتم یا نداشتن احساس خواب آلودگی و خمیازه و … (که برای ۱-۲ سال تجربه ش نکردم)

اما به طور کلی الان به کسی توصیه ش نمیکنم

یه علتش اینه که چند روز اولش بسیار سخته و احتمال شکست بسیار بالاست ( به نظرم ۹۹%). کارهایی که من اون موقع انجام دادم تا این چند روز رو طی کنم الان فکر کنم دیگه از توانم خارجه.

و به قول محمدرضا که یه بار بهم گفت تلاش میکنم از بیداریم بهتر استفاده کنم تا اینکه تعداد ساعات بیداریمو زیاد کنم

موضوع مفصلیه

الان اتفاقی این کامنت رو دیدم گفتم سریع جواب بدم